امام سجاد (عَلیهِ السّلام) ، چهارمين پيشواي شيعه و ششمين آفتاب آسمان عصمت و طهارت است كه در بحراني ترين شرايط تاريخ اسلام عهده دار امر امامت امر گرديد و قافله اسلام را از تاريكي هاي دوران حكومت بني اميه به سلامت عبور داد و شيعه را از نابودي مصون داشت .

امام سجاد (عَلیهِ السّلام) در روزگاري مي زيست كه همه صدا ها خاموش شده بود و امويان دارهايي را كه برافراشته بودند همچنان نگه داشته و خون هاي مطهري را كه ريخته بودند نمي شستند تا درس عبرتي باشد براي همه آنان كه هنوز نفسي در سينه دارند و  زمزمه ي زير لب ، تا مبادا لب به سخن بگشايند و دودمان اموي را بر باد دهند .

آري ، امام سجاد (عَلیهِ السّلام) در چنين روزگاري قافله سالار راهيان نور شد . قافله اي كه ضربات سهمگيني بر پيكرش وارد شده و امويان اين قافله را نابود شده مي پنداشتند .

وقتي نگذاشتند كه امام سجاد (عَلیهِ السّلام) ، بعد از واقعه عاشورا ، نداي حقيقت را بر فراز منبر جدش رسول الله (ص) فرياد كند آن امام همام در دل شب با دعا و نيايش ، عالي ترين روز دينداري و حق طلبي را به يارانش ابلاغ كرد . و باران نيازهاي شبانه اش ، صحيفه اي از معارف و رهنمود ها و درس ها تدارك ديد و با سجده هاي طولاني اش قيامها را شكل بخشيد .

زماني كه دشمن اجازه نداد او درميان يارانش و در جمع پيروانش حضور علني داشته باشد ، آن حضرت با خلوت خويش جمع امويان را ضعيف ساخت و آرامش آن ها را بر هم زد ! به راستي كه امام سجاد (عَلیهِ السّلام) محراب نيايش را ميدان مبارزه با سياست ها و تبليغات امويان تبديل كرد و از دعا كه نرم ترين شيوه گفتاري است حربه اي برنده عليه دشمنان دين و منكران ولايت پديد آورد . او در مجلس يزيد كه خونخوارترين و بي رحم ترين بيدادگاه تاريخ بود با چنان شهامت و شجاعتي از حريم شهيدان كربلا دفاع كرد كه نجواي سخنانش براي هميشه در گوش زمان و تاريخ باقي ماند.

امام سجاد (عَلیهِ السّلام) ، در آن مجلس و نيز در بقيه عمر خويش با منش و رفتار خود براي همه ي دشمنان به اثبات رسانيد كه در حلم ، علم ، فصاحت ، شجاعت مانند اجداد طاهرينش سرآمد خلق است . از آن پس هرگاه صداي نيايش امام سجاد(عَلیهِ السّلام) بلند مي شد همه درد ها و رنجهايي كه از سوي غاصبان ولايت و خلافت بر خاندان عصمت رفته بود پديدار مي گشت .

از نواي گرم و مهربان دعاهايش چيزهايي زيادي مي توان دريافت ، نداي توصيه ي رسول خدا (ص) ، صلابت اميرالمونين علي (عَلیهِ السّلام) و رنجهاي حسن بن علي (عَلیهِ السّلام) و مظلوميت هاي حسين (عَلیهِ السّلام) سالار شهيدان كربلا .

و اكنون به شناخت ابعاد وجودي آن زينيت بخش تقوا پيشگان مي نشينيم . بدان كه اميد كه مائده امداد هاي الهي ، در اين مسير ياري و توانمان بخشد .